Ocena [031] Wróg publiczny numer jeden

Autor: Eveline

Oceniający: Luavinda

Pierwsze wrażenie: 20/20

„Wróg publiczny numer jeden” – pierwsza myśl „kryminalista, buntownik albo polityk”. W mojej głowie od razu zaczęły kłębić się myśli – o kogo tak naprawdę chodzi?

No dobrze, sprawdźmy, co kryje się na tym blogu.

Na pierwszy rzut oka widzę duży nagłówek. Mroczny klimat, nasycony tajemniczością, może nawet i wspomnieniami. Do tego tekst „Dobro zapanuje nad złem wtedy, kiedy odbije się echem w ludzkich sercach” – ciekawe… Chodzi o jakąś walkę? Pokonanie kogoś, czegoś? Już mam ochotę to sprawdzić.

„Autorka” – bardzo długi opis autorki, prawie jak opowiadanie. Już myślałam, że nie znajdę tu kontaktu do Ciebie, Eveline, ale na szczęście został on upchnięty na samym końcu tego rozległego tekstu. Mimo tego całe to wypracowanie na temat Twojej osoby jest nie tyle ciekawe, co pomysłowe. Może i u siebie takie dodam…

Najbardziej zaskoczyła mnie jedna rzecz, a mianowicie – „Streszczenie rozdziałów”. Nigdy się z tym jeszcze nie spotkałam. Duży plus za to! Czytelnik może nie pamiętać, na jakim wątku skończyły się rozdziały i dzięki tej zakładce może sobie wszystko przypomnieć. Bardzo oryginalne! Czekam na opisy kolejnych rozdziałów.

Grafika: 19/20

Niezbyt przepadam za rozbudowanymi nagłówkami. Czasami są mocno namącone i sama nie wiem, co mają one przedstawiać. Tutaj widzę korytarz, róże, las, śnieg, jakiś list, kobietę i fragment bodajże domu z pajęczyną. Dużo tego. Co mogę powiedzieć… W tym przypadku podoba mi się. Nie zmieniłabym nic z wyjątkiem korytarza, który się tam znajduje. Jakoś mi on nie pasuje, ale to tylko moja sugestia…

Całość utrzymana jest w brązowo-czarnych kolorach. Bardzo ładnie, estetycznie.

Czcionka… i tu jest problem. Zauważyłam, że Twoja czcionka, choć ładna, nie obsługuje znaków polskich. Psuje to cały efekt. Ale na szczęście tyczy się to tylko nazw gadżetów.

Fabuła/Akcja: 33/35

Główną bohaterką jest Sari, córka szewca. Dla niej i jej ojca nastały ciężkie czasy. Dziewczyna sprzedaje wszystko, co tylko może, by utrzymać siebie i tatę. Jej matka zmarła z powodu jakiejś choroby, ponieważ byli oni zbyt biedni, żeby jej pomóc, a tym bardziej, aby dowiedzieć się, na co chorowała. Pewnego zwyczajnego dnia natrafia na mężczyznę, który daje jej naszyjnik, a także proponuje jej wstąpienie do gangu złodziei.

Sari udaje się do swojego znajomego – Kiana, by dowiedzieć się, gdzie mogłaby sprzedać kradziony towar. Chłopak poleca jej Zaytona – mężczyznę, który zajmuje się handlem na czarnym rynku. Oboje udają się do jednego z ciemnych zaułków, by znaleźć handlarza. Kanałami dostają się na teren Bractwa Złodziei. Tam spotyka ponownie mężczyznę, który wcześniej podarował jej naszyjnik. Sari mdleje. Czy sprzeda towar? Czy uda się jej ustatkować życie? Czy wstąpi do gangu złodziei?

a) Bohaterowie 9/10

Opisy postaci – oczywiście, że są! No nareszcie… W końcu na jakimś blogu je znalazłam. Wiem, jak wygląda postać i nie muszę wymyślać sobie jej wizerunku.

„Dopiero gdy mój rozmówca przystaje, mogę się mu dokładniej przyjrzeć. Orientuję się, że to ten sam mężczyzna, który przed kilkunastoma minutami uciekał przed strażnikami. Machinalnie cofam się o krok. Pod czarnym kapturem błyskają jego brązowe oczy, bardziej rozbawione niż złowrogie. Jest wyższy ode mnie o głowę, nawet pod ciemnym płaszczem dostrzegam zarys jego rozbudowanych mięśni”.

Tylko tutaj brakuje opisu.

„To Kian – syn moich sąsiadów. Nie wiem, czy naszą relację można nazwać przyjaźnią, ale na pewno jest to coś więcej niż zwyczajna znajomość. Chcę z nim porozmawiać, a nie mogę z tym czekać”. – Ile miał lat? Jak wyglądał? Wyróżniał się czymś?

b) Świat przedstawiony 9/10

Są bardzo dobre opisy, potrafię wyobrazić sobie każde miejsce wraz z jego klimatem, wystrojem, czy nawet dźwiękami.
Troszkę mi brakuje chociażby nikłego opisu w tym fragmencie.

„Chwytam pierwszy lepszy napotkany kamień i ciskam nim z całej siły w zamknięte okiennice na tyłach domu”. – A jak wyglądał dom? Blok? Kamienica?

c) Przeżycia wewnętrzne 10/10

Oczywiście – jest super. Opisałaś wszystko, co bohaterka czuje w danej chwili. Przykładowo przytoczę wybrany przeze mnie fragment:

„Oburzona, krzyżuję ręce na piersi. Obiecałam sobie, że nie będę kraść, choć wszyscy, których znam podpowiadali mi takie rozwiązanie. Przecież przestępstwa są tutaj na porządku dziennym, co to za różnica? Do niecnych czynów też da się przyzwyczaić. Jestem jednak zbyt przerażona, by czegoś takiego spróbować. Jeśli nie miałabym zamiaru postępować według przyjętych przez siebie wyznaczników i norm, to kim tak naprawdę bym była, skoro zaprzedałabym samą siebie światu przestępczemu?”

Dziewczyna ma ciężką sytuację, kradzież mogłaby ją uratować, ale nie jest ona pewna, czy będzie to dobre rozwiązanie. Z jednej strony każdy jej to sugeruje, dużo osób kradnie, ale jednak boi się spróbować. Odczucia, wewnętrzne monologi, pytania, jest wszystko, co ważne przy opisywaniu odczuć. 

d) Dialogi 5/5

Poprawne, logiczne, nie ma się czego przyczepić. W dodatku bardzo realne i płynne, uwierzyłabym w rozmowy, które się tam toczą, jeśli miałyby się rozegrać na żywo.

e) Uwagi

Tylko jedna.

„– Pokaż mi ten naszyjnik – odzywa się poważnym tonem po kilku sekundach.

Wyciągam ten drobny, aczkolwiek drogi element ubioru i podaję mu go. Kian przygląda mu się przez dobrych kilka sekund, a przez jego twarz przepływa i ulatnia się tyle różnorakich emocji, że ciężko mi jednoznacznie powiedzieć, co sobie myśli”. – Chciałabym wiedzieć, jak wygląda ten naszyjnik. Srebrny? Złoty?

Język/Styl: 20/20

Bardzo przyjemnie czyta się Twoje opowiadanie. Starasz się urozmaicić tekst, by nie było powtórzeń. Nie znalazłam żadnych niejasności, zawiłości. Piszesz w czasie teraźniejszym i w pierwszej osobie – miła odmiana po tekstach pisanych w czasie przeszłym.

Pomysłowość/Oryginalność: 20/20

Naprawdę oryginalne. Nie ma co gadać… Tym opowiadaniem dostarczyłaś mi nieco weny.

Główną bohaterką jest dziewczyna, biedna dziewczyna. Stara się podciągnąć nieco sytuację finansową, żeby chociażby kupić chleb. Sprzedaje wszystko, co tylko ma, by przeżyć i utrzymać ojca. Zdarza się okazja, ma szansę wstąpić do grupy złodziei i nieco zarobić.

Bardzo mnie ciekawi ciąg dalszy, czekam z niecierpliwością.

Błędy: 41/45

a) zagęszczenie 4/5

Błędów nie ma prawie wcale.

b) ortografia 10/10

Nie znalazłam.

c) interpunkcja 9/10

„Biorę naszyjnik z dłoni mężczyzny, powtarzając sobie, że to przecież nic złego, skoro nie robię tego z chęci zysku, tylko po to, (przecinek) by przeżyć”.

d) zapis dialogów 5/5

Perfekcyjnie.

e) inne błędy 13/15

„Gdy nie odpowiadam, marszczy brwi, jakby się nad czymś zastanawiał, i lustruje mnie wzrokiem”.

„Taka pobudka raczej nie ucieszy moich sąsiadów, ale mam nadzieję, że nie urwią (urwą) mi za to głowy”.

„Kian zabiera mnie na wycieczkę p o d (pod) miasto”.

„Po chwili słyszę jakieś chrubotanie (chrobotanie) na piętrze i czyjaś zaspana głowa wygląda na zewnątrz”.

Punkty dodatkowe:

+1punkt za pomysłowe streszczenia rozdziałów.

+1punkt za wciągającą historię.

Podsumowanie:

Nigdy mi się tak dobrze nie czytało czyjegoś opowiadania. Tylko kilka błędów znalazłam w rozdziałach, które mi dałaś. Wszystko można szybko poprawić.

Od teraz jestem Twoją fanką. Mam nadzieję, że pojawi się mnóstwo rozdziałów i też życzę sukcesów związanych z blogiem.

Razem punktów: 155/160

Ocena: Celujący (97%)