Wywiad [001] Paula idzie na pierwszy ogień!

Cześć, witajcie! Dzisiaj pragnę wam przedstawić wywiad z Pauliną, autorką Save Your Memories.


Paulino, od czego wywodzi się Twój nick? Oznacza coś szczególnego?
Mój nick jest skrótem mojego imienia, a mam na imię Paulina (czego można się domyślić ;p). Wymyśliła go moja przyjaciółka kilka lat temu, ale niestety, żadna z nas już nie pamięta okoliczności, ale na pewno nie był on wymyślany z myślą o używaniu go w blogosferze — wcześniej używałam bardziej wymyślnych nazw, jak np. roseessence.

Przeszłaś więc całkiem drastyczną zmianę pseudonimu! A co z pisaniem i grafiką? Jak długo już się tym zajmujesz?
Pisaniem oraz grafiką zajęłam się w szkole podstawowej. Grafiką w połowie 4 klasy, pisaniem niecałe 2 lata później. 

Co skłoniło Cię do rozpoczęcia przygody z blogami?
Do blogowania namówiła mnie koleżanka, która w tamtym czasie prowadziła swojego bloga. Ona także pokazała mi, czym jest grafika i nauczyła mnie jej podstaw, lecz w osiągnięciu poziomu, na którym teraz jestem, pomogły mi inne osoby, w tym moja przyjaciółka, która także zajmuje się blogowaniem.

Przyjaciele to prawdziwe skarby. A jak jest z Twoją motywacją? Moja ostatnio gdzieś ucieka i nie mogę jej złapać!
Moją motywacją są moi czytelnicy i ich pozytywne komentarze (nie tylko te na blogu, także te prywatne). Widząc miłe słowa innych, wiem, że to, co robię, jest dobre i to sprawia, że mam ochotę robić to dalej.

A co z brakiem weny i pomysłów? Jak radzisz sobie z tym problemem?
Myślę. Po prostu. A gdy nic nie przychodzi mi do głowy, zostawiam to na trochę, a ponieważ sporo czytam i oglądam, zwykle nie mija wiele czasu, a wena wraz z pomysłami wracają, bo przeczytałam/obejrzałam coś, co mnie natchnęło.

Książki i seriale to dobry sposób na wenę, również go stosuję i zawsze jest niezawodny. To teraz pytanie, które trwoży mnie od dłuższego czasu — skąd czerpiesz pomysły na kreację bohaterów czy poszczególne wątki w fabule?
Zdarza się, że wątki i postacie są efektem mojej ekscytacji jakimś filmem, serialem, książką czy nawet zespołem, lecz najczęściej pomysły na nie same przychodzą mi do głowy. Kładąc się spać, lubię przed zaśnięciem wymyślać sobie różne historie, a jako że robię to prawie codziennie, czasem wpada mi do głowy coś genialnego, co mogę wykorzystać w opowiadaniu. Często po prostu opisuję zwyczajne czynności prostych ludzi.

Prości ludzie to najlepszy wzór do naśladowania. A jak jest z czasem? Dużo przeznaczasz go na pisanie? A może piszesz, kiedy czujesz, że musisz?
Różnie to bywa. Wszystko zależy od fabuły i długości rozdziału, no i przede wszystkim od weny. Czasem pisanie przychodzi mi z łatwością, a czasem siedzę i zastanawiam się, co napisać. Poza tym nie piszę jednego rozdziału za jednym razem, tylko fragmentami, co kilka godzin, co kilka dni.

Też bym tak chciała. Przejdźmy do ostatniego już pytania: kim są dla Ciebie czytelnicy?
Tak jak już wcześniej mówiłam, są moją motywacją. Bez nich, mam wrażenie, że moje prace są beznadziejne i że to wszystko nie ma sensu.


Dziękuję Paulinie za poświęcony czas. Odpowiadanie na pytania, jak się okazuje, wcale nie jest takie proste! Myślę jednak, że nasza kochana autorka podołała zadaniu. Co sądzicie?