Ocena [013] Biały Lotos

Autor: Mari Kim

Oceniająca: Popsuty Kran

Pierwsze wrażenie: 18/20

Bardzo ładny szablon! Uwielbiam róż, jednak moi kochani współpracownicy za nim nie przepadają, przez co muszę tworzyć coś w ciemniejszych kolorach. Uważam również, że ten kolor to wyjście naprzeciw tym, którzy oceniają książkę po okładce. Ale o tym nieco później.

Postanowiłam przejść się po wszystkich podstronach, ponieważ ostatnio zgubiłam spis treści. ;-; Ach, ślepa ja.

Już w samej przedmowie znalazłam powtórzenia, a jest późno i ledwo żyję. Poza tym mówi się „miłość od pierwszego wejrzenia”, nie spojrzenia, moja droga. Zdaje się, że wiesz, o czym piszesz. Zastrzegasz, że nie będzie tu typowego dla nastoletnich opowiadań kanonu. Też tak kiedyś sądziłam. Za każdym razem nie wychodziło i dopiero teraz, gdy piszę romans, nie mogę nazwać go romansem. 

Lubię ciotowatych chłopców, są uroczy. No i jeśli postarasz się stworzyć postać, która nie będzie kopią Mary Sue, to być może dotrwam do końca. 

Fajnie też, że masz do siebie dystans. Ostatnimi czasy spotykam się z autorkami, które uważają, że ich tekst jest idealny, a wytknięte błędy są wytworem mojej wyobraźni. Nie moja wina, że jak już coś czytam, to chcę pomóc. Marzę, byś przeżyła moją ocenę cała i zdrowa. 

Portrety postaci to fantastyczny pomysł! Sama proszę przyjaciółkę o narysowanie bohaterów. Przyznam, że prace plastyczne to lepszy wybór niż zdjęcia aktorów, ponieważ czytelnik może zobaczyć go Twoimi oczami. 

Simowa zapowiedź! Trochę jak zabawa w Miku Miku Dance. Wyszło super. No i fajnie, że mamy wszystko pięknie widoczne w spisie rozdziałów. 

Grafika 15/20

Panowie Koreańczycy oraz ładna blondyneczka uśmiechają się do mnie ze spowitego różem oraz bielą nagłówka. Nie lubię Koreańczyków. Nie przepadam za ich małymi oczami, za ich buźkami w kształcie litery V i modą na bycie Ulzzangiem. Mimo wszystko grafika jest naprawdę bardzo ładnie wykonana. Tytuł napisałabym inną czcionką i dała oba człony nazwy w jednym wersie.

Jak zaczęłam pisać w punkcie pierwszym, oceniamy książki po okładce. Szablon jest taką okładką opowiadania. Chcemy, aby to, co przedstawia nagłówek, odnosiło się do treści. Nie wiem, jak będzie w przypadku Twojej historii, ale przeczytałabym książkę z taką schludną okładką. Czasami aż się dziwię, jak uboga jest oprawa graficzna w powieściach, podczas gdy amatorzy z Internetu tworzą takie cuda. Zaprawdę, powiadam wam, to się w głowach nie mieści. 

Linki pasują kolorystycznie. Trochę Ci się archiwum zlało, ale i tak wygląda ładnie. 

Fabuła i akcja: 16/20

Już po rozdziale pierwszym mogę stwierdzić, że bohaterka jest sentymentalna. Wypowiada się o rupieciach ze sklepu pana Lee jak o żywych istotach. To całkiem fajne. Podczas opisu sklepikarza zgubiłaś przecinek, przez co dowiadujemy się, że mężczyzna swój wygląd zawdzięcza treningom z oliwkową karnacją. Hmm... Ciekawie, jak to jest. 

Czytam dalej. Co mnie spotkało w trakcie drogi? Lokaj. No chyba, kurcze, nie. Zgaduję, że opowiadanie rozgrywa się w obecnych czasach. Coś Ci, kotku, uświadomię – w XXI nie miewa się lokai, a jedynie sprzątaczki. Nawet jeśli by się zdarzyło, że ktoś miałby takie życzenie, to owy lokaj z całą pewnością nie nosiłby fraku! Sądzę, że przyjęłaś zbyt dużą dawkę Kuroshitsuji.
Rozpieszczona przyjaciółka. To typowe dla opowiadań tego typu. Przeciętna bohaterka i najlepsza psiapsióła przedstawiona jako uosobienie piękna, sławy. No i przyznam, że Vanessa wydaje się głupia. Może to się zmieni, zobaczymy. 

Rozdział drugi to... Aha? Nie mam nic do zmiany narratora, bo to super zabieg, ale serio? Czy Twoi młodzi dorośli mają tylko takie problemy? Zerwanie z dziewczyną przez smsa? Straszne.

A, i tak nie zachowują się wfiści. Zapewne ćwiczysz na wychowaniu fizycznym, więc powinnaś wiedzieć, że w przypadku złego stanu zdrowia ucznia, bólu głowy, brzucha czy serca, nauczyciel MUSI posadzić dziecko na ławce, a najlepiej wysłać do pielęgniarki, chyba że takowej nie ma, wtedy zostaje wychowawca, ewentualnie pedagog szkolny. Gdyby nauczyciel zachowywał się tak jak u Ciebie, czyli wszystko zrzucał na brak kondycji, częstotliwość występowania zasłabnięć drastycznie by wzrosła, a biedni rodzice, zatroskani o swe pociechy, doprowadziliby do usunięcia zajęć wfu. Uwierz mi, wiem, o czym mówię.

Dobra, idę czytać dalej.

Będąc po rozdziale szóstym, stwierdzam, że masz całkiem ciekawy pomysł na fabułę. Kiedy dziewczyna znalazła się na tej dryfującej – że się tak wyrażę – planecie, myślałam, że zostanie okrzyknięta królową lub coś w tym rodzaju. Zaskoczyłaś mnie, nie powiem! No i Chris. Chciałabym, by zaproponował Tamarze zostanie jego dziewczyną na niby. To byłoby takie słodkie. <33
Ten czerwonowłosy facet mnie niepokoi. I ciotka też. O co chodzi. O.o Uch, nie lubię niewiadomych. Mam nadzieję, że szybko się wyjaśnią wszelkie nieścisłości.

Aa! Zapomniałam wspomnieć o super motywie z ciałem zamieniającym się w proch. Lubię ciała, które same znikają. Nie trzeba martwić się nimi po zabójstwach. Nie trzeba zacierać śladów.... O czym to ja? Ach. No, fajnie, że Chris włada wodą.  

Rozdział dziesiąty zaliczony i to koniec mojej przygody z Białym Lotosem!. Nie podoba mi się od tej chwili prowadzenie akcji. O ile pomysł ze smokami jest fantastyczny, o tyle to całe porwanie i zabójstwo obcej dziewczyny to lekkie przegięcie. Może to i ma sens, ale mi się nie podoba. Przecież ona dopiero dowiedziała się, kim, a może czym?, jest. Akcja zdecydowanie leci zbyt szybko.

Co poprawiłaby Kran? Spokojniej prowadziła fabułę – pisz dłuższe rozdziały, smaczki, ciekawostki i zwroty akcji serwuj stopniowo. Masz czas, nie musisz od razu zdradzać wszystkiego. Pozwól bohaterce oswoić się ze swoją naturą, niech zje spokojnie obiad z rodziną, niech spędzi przyjemny dzień w szkole, zastanawiając się nad swoim smokiem, niech próbuje okiełznać ogień! No i niech Chris ją przytuli czy coś. Pocałuje.

Styl i język: 2/20

Styl masz niezły, ładnie opisujesz pomieszczenia. Ale… Znalazłam kolejną fankę Mistrza Yody! Szyk większości Twoich zdań jest przekręcony, np.:

Powoli podniosłam powieki, dłuższą chwilę czekając (przecinek) aż mój wzrok wyostrzy się.

Powoli podniosłam powieki, dłuższą chwilę czekając, aż mój wzrok się wyostrzy.

Tak powinno brzmieć to poprawnie. Osobiście napisałabym to jeszcze inaczej, ale pomińmy to.

Masz tendencję do opisywania wszystkiego okrężnie, tzn. nie napiszesz czegoś wprost, tylko starasz się wszystko jak najdokładniej wyjaśnić, aby nie powstały żadne wątpliwości, przez co kręcisz i dany fragment trzeba przeczytać trzy razy, by go zrozumieć,

Dostrzegłam, że byliśmy teraz w tym rejonie miasta, gdzie jeszcze nigdy nie byłam, bo właściwie nigdy nie czułam potrzeby, aby znaleźć się w tej części.

Lepiej brzmiałoby: Nie znałam tej części miasta, nigdy wcześniej nie miałam okazji odwiedzić tego rejonu. A nawet sama pierwsza część: „Nie znałam tej części miasta”, załatwiłaby sprawę.

Zamiast oczu teraz powinniście mieć znaki zapytania. Widać po was i mogę czytać jak z otwartej książki napisanej z dużej czcionki.

Te zdania sprawiają, że mam ochotę zrobić:

Widać, że jesteście zdziwieni, wasze miny wszystko zdradzają. Mogę z was czytać jak z otwartej księgi.

Poprany frazeologizm brzmi: czytać jak z otwartej księgi, nie książki.

Dodatkowo – dziewczyno, po co Ci te japońskie i koreańskie słówka?! Z tego co wywnioskowałam po imionach, to akcja dzieje się w Ameryce, bo – wybacz – ale jeśli miałaby się dziać w Japonii czy Korei, to imiona nie byłyby angielskie, a bohaterowie nie byliby blondynami, gdyż ludność z tamtych terenów cechują ciemne włosy. Owszem, zdarzają się pewne wyjątki, ale bardzo rzadko. Oczywiście pozostaje farbowanie, ale nie słyszałam, by któryś z bohaterów wybierał się do fryzjera w celu pozbycia się odrostów.  .w. Ale, wracając. Opisujesz kraj inny niż Polska, kij już z tym, czy to Ameryka czy kraje azjatyckie, używając języka polskiego, więc wstawianie obcych słów brzmi bardzo nienaturalnie.

Pomysłowość/oryginalność 17/20

Ze smokami spotykam się bardzo rzadko. Ba, w ogóle, a przebyłam już spory kawał blogspotu – jak nie spamiąc linkiem do KE, to dla własnej przyjemności. Nie rozpiszę się tu, ponieważ większość moich uwag masz w punkcie z treścią. Ale jest dobrze, masz pomysł, idź do przodu, tylko przemyśl dobrze akcję.

Ortografia 10/10

Nie zauważyłam błędów ortograficznych, ale nie przeczę, że nie napisałaś gdzieś przypadkiem „nie” oddzielnie z rzeczownikiem czy przymiotnikiem. Czytałam mobilnie, więc nie wypisywałam błędów.

Interpunkcja 0/10

O kurczaczki, tutaj jest wręcz okropnie. Nie stawiasz przecinków przed imiesłowami przysłówkowymi (kończą się na –ąc; –wszy;  –łszy).

Przykłady:

Otworzyłam nieco szerzej oczy przecinek patrząc na białą broń wszelkiego rodzaju.

Musiałam wszystko wszystkich dotknąć, aby przekonać się przecinek czy jest są prawdziwe.

Dopiero po chwili dotarło do mnie, że leżałam na metalowym stole przecinek a moje ręce przypięte były grubymi pasami przecinek bym nie mogła nimi ruszyć.

Całe pomieszczenie było obskurne, ściany sprawiały wrażenie, że ledwo się trzymały przecinek a sufit wyglądał tak, jakbym mógł się zawalić w każdej chwili przecinek a na jego środku była zamontowana żarówka przecinek niebezpiecznie zwisająca na kabelku przecinek i to było jedyne źródło światła.

To zdanie to w ogóle istne pomieszanie tematów. Zrobiłabym z niego trzy oddzielne i do każdego dopisała mnóstwo słów, by wypadły bardziej obrazowo.

Przykładowo:

Całe pomieszczenie było obskurne. Ściany, z których odstawała pożółkła ze starości farba, sprawiały wrażenie, że rozsypią się od najlżejszego dotyku. Z sufitem sytuacja nie wyglądała lepiej – bałam się, iż za chwilę zawali się, a ja zostanę przysypana gruzem. Nieprzyjemną atmosferę potęgowało rozproszone światło gołej, zwisającej  na środku pokoju  żarówki.

Inne błędy 0/10

Oprócz poprzekręcanego szyku zdań, masz wiele nieścisłości, które brzmią głupio. No i czasami fragmenty nie są logiczne, np.:

Dopiero po chwili dotarło do mnie, że leżałam na metalowym stole przecinek a moje ręce przypięte były grubymi pasami przecinek bym nie mogła nimi ruszyć.

Ostatnia część zdania, tzn. „bym nie mogła się ruszyć”, nadaje się tylko do wyrzucenia, gdyż jest to oczywista oczywistość wynikająca z wcześniejszych stwierdzeń.  Chyba że ktoś ci kiedyś przywiązał ręce pasami, by pomalować Ci paznokcie. Ale nie, chwila, przecież i tak chodzi o ich unieruchomienie.

Następnie zobaczyliśmy pracownię komputerową przecinek nie tylko z oprogramowaniem Windows, ale również były trzy komputery Macintosh.

Wiesz, czym jest Macintosh? To komputer mający monitor z dużą dupą, że tak się wyrażę. Z tego zdania wynika, że jest to oprogramowanie. Chyba że ja o czymś nie wiem… Dodatkowo nie dałaś ani jednej wzmianki o tym, że włączali sprzęt, więc nie mieli jak sprawdzić oprogramowania.

Wybacz, ale błędów jest naprawdę dużo. Musisz sobie znaleźć porządną betę albo sama wkuć wszystkie zasady i wziąć się za poprawianie tekstu.

Podsumowanie:

Masz niezły pomysł, ale wykonanie kuleje. Nie jest oczywiście tragicznie, czytać się da, ale dla kogoś takiego jak ja to po prostu męka. Fajnie, że dałaś smoki, ale denerwowała mnie nieporadność głównej bohaterki. Miałam duże oczekiwania względem niej i bardzo się zawiodłam, ale Chris podciąga wyżej ogólną ocenę postaci. 

Ilość punktów: 78/130 (60%)

Ocena: dostateczny (3)

Ach, zapomniałam wspomnieć. Jestem tylko człowiekiem - mogę popełniać błędy. Jestem tylko dzieckiem - wielu rzeczy nie rozumiem, ale wszystkie rady biorę do serca, bo naprawdę chcę się rozwijać. Ale typowe hejty po prostu omijam.