Ocena [019] Fairy Tail. Historia Laxusa Dreyara

Autor: Rhan Boleyn

Oceniająca: Popsuty Kran

Pierwsze wrażenie: 16/20

Lisia wchodzi na bloga. W pierwszej chwili myślę: łał, ładnie tu! A potem mój wzrok przyciąga tytuł na nagłówku. Doskonale rozumiem, że kiedy pobieramy szablon gotowy, nie ma on tytułu naszego opowiadania, jednak ten biały napis psuje estetykę. Nie martw się, ludzie spojrzą na belkę.

Jak mniemam, na nagłówku znajduje się Laxus. Inaczej go sobie wyobrażałam podczas czytania. Bardziej dziecięco, ale to pewnie dlatego, że ten nie wygląda na trzynastolatka.

Nigdy nie odpowiadały mi blogi, gdzie na stronie głównej wyświetla się kilka notek z opcją "czytaj więcej". Idziesz w dół i nie wygląda to ładnie, bo migają Ci tytuły i nie wiesz, na czym oko zawiesić.
Tekst jest czytelny, widoczny na ciemnym tle. Nie widzę zastosowania dla chatu, ale to tylko moje zdanie. Potrzebne strony są.

Grafika: 20/20

Tutaj nie mam zbyt wiele do powiedzenia. Nagłówek jest ładny, postać i napis widoczne. Podoba mi się.

Fabuła/akcja: 19/20

Przeczytałam prolog, cztery rozdziały i rozdział dwudziesty pierwszy, by mieć porównanie Twojego stylu sprzed roku i obecnego. Nie przeczytałam więcej, ponieważ i tak się obijam, bo jestem leniem, a wiem, że ludzie czekają na oceny.

Po prologu myślałam, że akcja opowiadania będzie toczyć się po powrocie Nainy z nieudanej, samotnej misji. A tu proszę, taka niespodzianka!

Uwielbiam czytać o trzynastolatkach, uwielbiam ich sposób myślenia, są tak słodko naiwni i jednocześnie groźni i zgrywają inteligentnych. Twoi bohaterowie są idealnymi lustrzanymi odbiciami realnych dzieciaków, którzy nie potrafią pogodzić się z porażką, bo jest ona równoznaczna z byciem słabym. Ich upór, nieugiętość, lekka naiwność na świat – to wszystko jest prawdziwe. Wiem, co mówię, mam w domu 13–letniego brata.

Nie znając uniwersum z Fairy Tail, odniosłam lekkie wrażenie niedoboru informacji. Po pierwsze: nic nie wiem o Fairy Tail, oprócz tego, że jest to gildia magów, a naprawdę przydałoby się nieco dopowiedzeń.

Podoba mi się pomysł ciągłych wpadek na misjach. Nie ma spokoju, nie ma monotonii. A kiedy ojciec Laxusa zrobił z niego Smoczego Zabójcę... To mnie zaskoczyło. I to bardzo. Choć wydarzyło się już pod koniec rozdziału trzeciego, to wplotłaś to tak płynnie, że nie potrafię się przyczepić do zbyt szybko idącej akcji.

Podoba mi się również, że Laxus, silny chłopak z niewyobrażalną charyzmą, został pokonany przez dziewczynę! I że na początku dziewczyny nieco się bał. To jest takie prawdziwe. Chłopcy zazwyczaj czują respekt przed walecznymi dziewczynami, ale za nic w świecie nie chcą się do tego przyznać.
Oceniając rozdział dwudziesty pierwszy... Podobał mi się mniej niż cztery pierwsze. Twój styl stał się lepszy, ale nie czułam już takiej lekkości w opisach. Rozumiem, że zdobywanie rangi maga klasy S to wielka sprawa, ale przecież oni mają nadal po trzynaście lat.

Dostajesz ode mnie 19 punkcików za fabułę.

Pomysłowość/oryginalność: 17/20

Jako że jest to fanfiction, szłam od trzynastu punktów. Jeśli byłoby okropnie i zaczęłabym się nudzić, odjęłabym Ci ich więcej. Ale okazało się, że fanficki mogą być ciekawe! Dlatego też uważam, że 17 punktów to dobra nota. Choć nie znam świata z Fairy Tail, to czytałam i zastanawiałam się, co jeszcze wymyślisz. Zasłużone punktu.

Język/styl: 14/20

Opisy wnętrz, przeżyć, natury, wydarzeń - wszystko to jest fantastycznie dopracowane. Wiesz, o czym piszesz i przedstawiasz czytelnikowi swoją wizję w tak dokładny sposób, że byłam w stanie wyobrazić sobie wszystko bez głupich niedopowiedzeń.

Masz tendencję do długich, rozbudowanych zdań, czasem niezrozumiałych przez ilość informacji. Nie bój się dzielić ich na prostsze i łatwiejsze do przyswojenia.

Używasz prostych słów, które idealnie pasują do środowiska trzynastolatków. Łącząc je ze skomplikowanymi wyrażeniami z realiów świata przedstawionego, otrzymujemy ciekawą i przyjemną mieszankę będącą niemal tak samo pyszną jak lody toffi z sosem karmelkowym.

Błędy: 20/30

Najgorzej było z przecinkami. W 21 rozdziale postawiłaś przecinek przed niemal każdym „i”. Zapamiętaj, misiu, że przed „i” przecinek stawiamy tylko w wyjątkowych sytuacjach. Dalej: przed imiesłowami przymiotnikowymi przecinków nie stawiamy, ale przed przysłówkowymi już tak.

Długie zdania, które niemiłosiernie mnie denerwowały, również zaliczam do błędów, ale odejmuję za to tylko jeden punkcik.

W prologu myliłaś czasy, raz pisałaś w teraźniejszym, raz w przeszłym.

W rozdziale drugim zgubiłaś się w czasie własnego opowiadania. Najpierw opisujesz Magnolię w południe i dokładnie podkreślasz, że jest to południe, potem nasi bohaterowie jadą dwie godziny, a następnie, będąc już na miejscu, znów piszesz, że jest południe, a dokładnie chodzi o ruch na ulicy w południe.

Taka tam drobna niezgodność.

Musisz poczytać troszeczkę o dialogach. Jak zwykle polecam tę stronę.

Nie robię za Twoją betę, więc nie wypiszę błędów, tym bardziej, że, niestety, czytałam mobilnie, bo mój sprzęt szlag jasny strzelił.

Podsumowanie:

Mnie się bardzo podobało! Nie mam zastrzeżeń do fabuły, czytało mi się przyjemnie, choć nie znam uniwersum. Bohaterowie to idealne odwzorowanie dziecięcej zawziętości. Potrzeba Ci jednak albo bety, albo solidnego zapoznania się z zasadami interpunkcji. No i radziłabym przeczytać całe opowiadanie od początku, aby wprowadzić lekkie poprawki.

Razem punktów: 106/130

Ocena: dobry (82%)

Ej, zabrakło Ci tylko trzech procent do piątki! A że nie bawię się w punkty dodatkowe, bo to według mnie nie fair, niestety już tak pozostanie. Ale jest bardzo dobrze! Oby tak dalej!