Ocena [024] Beige Roses

Autor: Agusi77♥

Oceniająca: Popsuty Kran

Tę ocenę pisało mi się tak cholernie źle, że od tej pory nie oceniam ff o gwiazdach. Blogi z mojej kolejki opowiadające o takowej tematyce zostają przeniesione do wolnej kolejki.

Pierwsze wrażenie: 15/20

Nie znam angielskiego, co znaczy „beige”? Czekaj, pójdę do Wojtka…

Dobra. „Beżowe Róże” to piękny tytuł i lepiej brzmi po polsku, moim zdaniem. Skoro mamy taki piękny język, dlaczego nie nadawać w nim tytułów swoim opowiadaniom? Trochę mnie to irytuję, ale moja irytacja świata nie zmieni.

Beżowe róże dla Ciebie, czyli piękny adres. Aww. Jest naprawdę śliczny.

Powitały mnie piękne, stonowane kolory i… Ogromna czcionka. Poważnie, przestraszyłam się. Ja rozumiem dostosowanie wielkości do wady wzroku, ale… Matko, to psuje estetykę strony. D: Dwanaście albo trzynaście spokojnie by wystarczyło, uwierz mi.

Obserwatorzy umieszczeni na samym dole to zły pomysł, bardzo dużo czasu zajmuje dostanie się do nich. Na początku nawet nie wiedziałam, że tam są. Przeniosłabym ich do kolumny.

Właśnie! Układ jednokolumnowy to w tym wypadku idealny wybór. Pozostawia to taki delikatny dystans, nadaje uwodzicielskiej nutki całemu szablonowi. To tak, jakby kolumna patrzyła na mnie zalotnie, trzepocząc rzęsami, jednocześnie płonąc rumieńcem.

Dobra, odwala mi, więc muszę włączyć jakąś muzyczkę. Cisza w słuchawkach jest przytłaczająca. Okay, "Let Her Go” jest w porządku, odpowiada mi tematycznie, tak myślę.

Animacja stron źle działa, bo kolor znika tak szybko, miast schodzić tonami. Ale za to ich nazwy są ugrupowane od najdłuższej do najkrótszej, co wygląda przesupi.

Bohaterowie – gify, opisy, podstawowe informacje.

Informowani – poważnie Ci się chce? Mnie by się nie chciało tak każdemu z osobna pisać…

Spis treści – czyli zakładka, którą kocham najbardziej. :”””) Była pierwszą, którą odwiedziłam. xD

Zwiastun – nie obejrzałam, sorcia. Ale to dobra reklama bloga.

Fabuła – opis i podstawowe informacje.

Linki – button KE jest, więc mogę pisać dalszą ocenę.

Grafika: 20/20

Nagłówek jest prześliczny. Utrzymany w stonowanych barwach, takich przydymionych.

Palący Zayn. Nie przepadam za osobami, które palą, śmierdzą po tym niemiłosiernie i myślą, że jak psikną się perfumami albo wyżują gumę, to nagle zaczną pachnąć.

Siedzi sobie, pewnie w oryginalnym zdjęciu opierając dupę o uliczne schodki i zatruwając (jak sądzę) miejsce publiczne.

No, ale mniejsza o to. Ta ocena i tak wyjdzie mi beznadziejnie, także ten. Mogę skończyć na tym momencie opisywanie grafiki.

Fabuła/Akcja: 17/35

Przeczytałam trzy rozdziały, ponieważ nie potrafiłam znieść więcej. Jojczenie, jojczenie, jojczenie. Po prostu nie byłam w stanie. A ile ja się zabierałam do tej oceny! To moje trzecie albo czwarte podejście, ale skoro obiecałam ją oddać, to lepiej oddam. Słabą, bo słabą, ale oddam, pokazując, że żyję, przy okazji informując, że zmieniam swoje preferencje. :v

Ten obrazek odnosi się do mnie.

Bohaterowie: 5/10

Ło jeżu z lasu, coś wyszedłeś do mnie przed kilkoma dniami i zacząłeś patrzeć na mnie tymi swoimi ślepkami!

Podobała mi się jedynie główna bohaterka. Kathleen podbiła moje serce uderzeniem Harry’ego w twarz, ale przez większość czasu była po prostu irytująca.

Osiemnastolatka nie potrafiąca sprzeciwić się rodzicom… Wiesz, kiedy kończysz osiemnaście lat, decydujesz sam za siebie, a co za tym idzie, dziewczyna mogła się wyprowadzić, wykrzyczeć im w twarz, jacy to z nich popaprańcy, blablabla, znaleźć pracę i jakoś wiązać koniec z końcem. Wiesz, ile jest wyjść z takich sytuacji? Nie wiem, czy zrobiła to w późniejszych rozdziałach, więc ten, no. Jej jojczenie mnie denerwowało.

Zayn. On ma jakiś sekret względem Harry’ego, ale my, czytelnicy, o niczym nie wiemy. Zachowuje się przez to jak ofiara losu, nie potrafiąc walczyć o swoje. Śmiem nazwać go ciotą, a nie mężczyzną, lecz to ze względu na to, iż nie znam motywu. Być może jest on opisany w następnych rozdziałach, nie wiem.

Rodzice Kathleen zasługują jedynie na mój śmiech. Są tak schizowi, że sama myśl o nich wywołuje mój uśmiech. Nie wiem, czy w ten sposób chciałaś pokazać swój stosunek do zagorzałych katolików, ale właśnie tak to odebrałam. Nawet jako ateistka nie jestem za takim przedstawianiem ludzi wierzących, ponieważ odbieram to bardzo źle. Jasne, zdarzają się świry, które poza wiarą nie widzą niczego, ale większość ludzi osób to naprawdę tolerancyjne i kochające osoby.

Podoba mi się w tym jednak przedstawienie tego, jak ludzie zachowują się w życiu. Niby oddani Bogu, niby podążają za jego przykazaniami, ale – podobnie jak rodzice Kath – nie zwracają większej uwagi na problemy swoich najbliższych, uważając ich często za zło konieczne, które za wszelką cenę próbują wyplenić. Spodobał mi się ten wątek. Bardzo.

Świat przedstawiony: 3/10

Pokazałaś nam świat widziany oczami nastolatki pochodzącej z dobrej rodziny, nad którą wszyscy się znęcają, a jest to winą tylko i wyłącznie jej rodziców, ponieważ mają kota na punkcie jej czystości. Poważnie, to troszeczkę dziwne, zwłaszcza w XXI wieku.

Twoje opisy są dość… marne. Nie pokazujesz wszystkiego, wszędzie są ogólniki, niekiedy przeplatane jakimś skromnym wtrąceniem.

>„Rozejrzała się po otaczającej ją przestrzeni. Jasna, otwarta na salon kuchnia była oddzielona od niej niewielkim stołem barowym. Terakota w kolorze białym idealnie współgrała z jasnymi meblami kuchennymi.”

I na tym kończy się opis kuchni, który można było rozwinąć na wiele linijek tekstu. Czy kuchnia ma okna? Jeśli tak, to czy są duże, czy wpuszczają dużo światła? Może są zasłonięte i panuje półmrok, podczas gdy to żyrandol oświeca pomieszczenie? Chodzimy po płytkach, wykładzinie, czy panelach? Jest tyle szczegółów ze świata przedstawionego w jednym pomieszczeniu, że powinnaś poświęcić mu cały akapit, a nie dwa zdania.

>„Z powrotem udała się na górę.”

Po tym fragmencie, który następuje półtorej strony po poprzednim opisie, wiem, że kuchnia znajduje się na piętrze. :)) Fajnie, że salon też jest na piętrze, a z okna widać modlącą się matkę, która tylko dlatego, że jest zwrócona plecami, nie jest w stanie zobaczyć głównej bohaterki. Wowow, z tego wynika, że ogród też mają piętrowy, wowowow, burżuazja.

Czyli: gubisz się w domu swojej postaci, co, jeśli będziemy szli dalej?

>„Fioletowe ściany, jasne panele na podłodze. W sumie - nic specjalnego. Usiadła na swoim łóżku, które za dnia pełniło rolę jasnofioletowej kanapy. Nadal pochłaniała wzrokiem wygląd róż. Na biurku, które stało na przy przeciwległej ścianie od drzwi przecinek w samym rogu, stał pusty wazon.”

Tak przedstawia się pokój głównej bohaterki. Wiemy, że w pokoju ma tylko ściany, panele (progress od czasów opisu kuchni!), łóżko i biurko. Nie ma szafy, nie ma okna, nawet firanek. :c Smutne troszeczkę.

Pokazujesz też nastoletnich ludzi jako osoby bez serca, które podporządkowane są jednostce i stoją za nią murem. Właśnie, jak wspomniałaś w którymś momencie, to nie średniowiecze. Jestem pewna, że w tej szkole znalazłaby się niejedna dziwna osoba, dziewczyna w dodatku, co by rodzicie nie musieli się denerwować, która zechciałaby zaprzyjaźnić się z Kath. Ale nie, lepiej użalać się nad swoim losem, po co rozglądać się za kimś, kto przyjmie jej „cześć” z uśmiechem? Pokazałaś szkołę niemal „idealną”, ale zapomniałaś o tym, że w każdej placówce znajdzie się kilkoro odludków. A takie osoby zwykle trzymają się razem.

Przeżycia wewnętrzne: 4/10

Tutaj postaram się zarzucać cytatami, także mam nadzieję, że punkt wyjdzie w miarę zgrabnie.

Przeżycia wewnętrzne są płytkie, ale wciąż lepsze niż opisy w świecie przedstawionym.

>„Zayn był z siebie bardzo zadowolony. Z trudnego testu z języka angielskiego otrzymał B+ (czyli 5+). Wiedział, że tylko dzięki swojej ciężkiej pracy może dalej uczyć się w tej szkole, a potem pójść na wymarzone studia.”

„Był bardzo zadowolony”? Poważnie? A gdzie jakiś nikły uśmiech ukryty przed wszystkimi. Gdybyś opisała, że się uśmiechał, byłoby dla wszystkich jasne, że jest szczęśliwy, a jednocześnie zadowolony.

>„A Kathleen doskonale się spisała i był z tego cholernie dumny.”

Czyli odczucia wewnętrzne mieszczące się w łyżeczce do herbaty.

>„Rano Kathleen już nie miała tak dobrego humoru jak wczoraj może lepiej „uprzedniego dnia”?. Ubzdurała sobie, że Zayn na pewno czuł się zobowiązany, aby jej jakoś podziękować za ratunek. Zepsuło to dziewczynie tę cząstkę szczęścia, która utworzyła się we w niej wczorajszego dnia. Chciała za wszelką cenę uniknąć dalszych kontaktów z Zaynem. Była to jakaś niespodziewana potrzeba oddalenia się od niego. Wiedziała, że ich znajomość byłaby kompletnie niemożliwa. Chociażby ze względu dlatego, że on na pewno nie chciałby takiej znajomości utrzymywać. A jeżeli już by mu odbiło, to jej ojciec z pewnością by wszystko zepsuł i zamknąłby ją w jakimś klasztorze - tak myślała.”

To jeden z najdłuższych opisów przeżyć wewnętrznych w trzech rozdziałach. Jest dość zgrabnie zbudowany, jednak wciąż czegoś brakuje. Jest suchy, nie czuję tej głębi, plastyczności. To wciąż są słowa, podczas gdy oczekuję prawdziwych uczuć płynących prosto z serca.

>„Czuł się silny, czuł się mocniejszy, czuł, że wygrał.”

Ten opis jest najlepszy z całych trzech rozdziałów.

Dialogi: 4/5

Po pierwsze: zapis. Podrzucam link (haha, jak zwykle ostatnimi czasy xd)(klik). Nie chciało mi się pisać wszędzie, że brakuje kropki czy wielkiej litery, także ten, no. Nie ma ich, dlatego, proszę, wczytaj się dokładnie w tekst przedstawiony na powyższej stronie.

Ogólnie rzecz biorąc, dialogi są dość naturalne, nie wydają się wymuszone, są też dość sprawnie w plecione w tekst, także nie mamy wrażenia, że rozmowa rozpoczęła się w najmniej odpowiednim miejscu.

>„— Mi Mnie też się podobało, Styles na to zasłużył kropka — wielka litera uniosła wzrok, kiedy poczuła, że rumieniec zniknął z jej twarzy. —Chciałam ci podziękować za kwiaty przecinek Zayn, są naprawdę piękne — powiedziała przecinek tym razem patrząc mu prosto w oczy.”

Uwagi:

>„Jej ojciec siedział niewzruszony za kierownicą i kierował No bo za kierownicą można robić coś innego, jak na przykład oglądać telewizji, tatułować obcych ludzi, wróżyć ludziom z Internetu…”

>„WIEDZIAŁA, ŻE MUSI POSTARAĆ SIĘ O WZGLĘDY ZAYNA MALIKA, TYLKO NIE MIAŁA POJĘCIA przecinek JAK TO ZROBIĆ.

O NIE, TEN CAPSLOCK ZNISZCZYŁ CAŁY NASTRÓJ, O NIE.”

Jezyk/Styl: 12/20

Krótkie, urwane zdania, mało opisów, skupianie się głównie na „tu i teraz”, a omijanie szczegółów z przeszłości. Tak właśnie brzmi skrócona charakteru Twojego stylu.

>„Kathleen czuła się najszczęśliwszą dziewczyną na ziemi. Może dla kogoś innego były to po prostu "głupie kwiaty i głupi liścik" przecinek ale nie dla niej. Ona czuła się niezwykle podekscytowana. Cieszyła się, że Zayn chce z nią porozmawiać. Nieznane jej dotąd ciepło pojawiło się w sercu. Kiedy patrzyła na małą kartkę papieru, to nie mogła powstrzymać szerokiego uśmiechu. Nigdy by nie pomyślała Nigdy nie pomyślałaby, że taka mała rzecz, taka mała kartka może ją tak bardzo uszczęśliwić. Jednak to, co czuła przecinek nie trwało długo.”

>„Rzucił nim o szafki, a chłopaka przeszył promieniujący ból. Syknął cicho i osunął się po nich (po tych sykach w sensie?)w dół. Nie miał zbyt wielkiej szansy dorównać sile Harry'ego. Był zbyt dobrze wyćwiczony w bójkach (z tego zdania wynika, że to bohater jest wyćwiczony, nie Harry). Wokół nich zrobiła się (tak sama z siebie? Zebrała się.) grupa gapiów.”

I w sumie miałam nadzieję, że wyjdzie ładny punkt, ale nie wiem, co mogłabym więcej napisać. Pisz dużo, pamiętaj o otaczającym bohaterów świecie, o śpiewających kwiatkach, o jarzeniówkach na szkolnych korytarzach, które czasami zawodzą. Szczegóły są bardzo ważne i to one tworzą świat.

Pomysłowość/oryginalność: 9/20

Pomysłowość autora: 2/10

Etto… Nie ma tutaj nic ciekawego. Ten motyw biednej dziewczynki i księcia z bajki, który ratuje jej dupę jest tak częsty wśród internetowych opowiadań, że się przejadł. Naprawdę. Jednak jeden szczegół jest tak kochany, że po prostu muszę dać Ci te dwa punkty. Chodzi o beżowe róże, bo to kochany motyw.

Ogólny pomysł na powiadanie: 7/10

Fanfik. Myślę, że fanfiki o zespołach są jak normalne opowiadania, ponieważ nie znamy charakterów gwiazd. Jednak tworzenie postaci to coś zupełnie innego. Sam jej wygląd, wyobrażenie. Jeśli mamy coś gotowego, od razu łatwiej nam dobrać charakter. Kiedy musimy stworzyć postać z niczego, zastanawiamy się, czy będzie odpowiedni.

Myślę, że ogólny pomysł był dobry, dlatego trzymam kciuki za Twoje kolejne projekty. Przemyśl je nieco lepiej i stwórz same autorskie postacie.

Błędy: 18/35

Zagęszczenie: 3/5

Nie było tragicznie, ale najlepiej też nie. Gdy tylko dostanę się do komputera, wstawię screena. Mój notebook ma za mały ekran i nic nie da się dojrzeć. xD

Ortografia: 5/10

>„ Na początku następnej przerwy Kathleen zmierzała ku swojej szafce, aby wyciągnąć podręcznik do biologi biologii.”

>„— Mi Mnie też się podobało”

>„— Nie ważne nieważne, pani Tomlinson.”

>„Kątem oka Zayn zauważył, że gapie się rozeszły rozeszli i zostali tylko oni.”

>„które na niego patrzyły spoza zza czarnych oprawek okularów”

>„Od razu popchnął czarnowłosego na ścianę, a ten odbił się od nich ściana jest jedna, „od niej”jak piłeczka.”

>„i przeglądała coś w internecie Internecie”

>„Nie możemy dopuścić przecinek by to był jakiś chłopak ze slamsów slumsów albo przecinek co gorsza przecinek przestępca.”

>„Ale nigdy w tym takim stopniu.”

>„To było chory chore.”

Interpunkcja: 3/10

>„Weszła do szkoły, bez przecinka jak zawsze, bez przecinka prawym wejściem.”

>„Czuła przecinek jak wszystkie dziewczyny zerkają na koszulę na długi rękaw z długim rękawem, która miała zapięte guziki której guziki zostały zapięte pod samą szyję. Chłopcy odwracali wzrok przecinek widząc na jej ciele brązową spódnicę, która sięgała do bez do kostek.”

>„ Gregory bardzo dbał o to przecinek aby nikt się nigdy nią nie zainteresował.”

>„Wiedziała doskonale przecinek co było tego powodem.”

>„Wciąż błądząc w swoich myślach przecinek nie zauważyła, że na kogoś wpadła.”

>„Poprawiła swoje okulary na nosie i przecinek podpierając się prawą dłonią przecinek wstała z podłogi.”

>„Chłopak nagle odzyskał uśmiech na twarzy, patrząc na coś, bez przecinka lub kogoś przecinek kto stał za moimi plecami. Otworzył usta przecinek aby coś powiedzieć, a wszyscy zgromadzeni, którzy się im przyglądali przecinek wstrzymali oddech.”

>„„Jesteś za młoda kropka

Tylko cię wykorzystają kropka

Nie powinnaś ich prowokować przecinekodsłaniając kolana kropka

Dopiero kiedy skończysz 19 dziewiętnaście lat pozwolę przecinekci na randki kropka

Seks przed ślubem to dzieło szatana kropka

Nigdy nie pozwolę przecinek abyś zeszła na drogę zła kropka

Bóg nas kocha i dlatego jesteśmy tu i teraz kropka

Nie możesz tak po prostu rozmawiać z chłopakiem przecinek patrząc mu w oczy kropka

Zachowuj się przyzwoicie i nie odsłaniaj łokci. Nie prowokuj go kropka

Przestań zachowywać się jak ladacznica kropka

Będziemy chodzić do ginekologa raz w miesiącu przecinek by sprawdzać czy nadal jesteś czysta kropka "”

>„.Spojrzał na nią, średnik miast przecinka pierwsze, co zauważył, to przenikliwe, niebieskie oczy, które na niego patrzyły spoza zza czarnych oprawek okularów.”

Myślę, że tyle przykładów wystarczy.

Inne błędy: 7/10

Głównie gubisz akapity. Jest ich mało, podczas gdy powinny być w większości miejsc.

>„Dostała szansę przecinek by odzyskać swoją własność. Akapit Jeszcze nigdy nie dostała kwiatów. Nigdy w swoim prawie osiemnastoletnim życiu.”

>„To był kubek do herbaty i to w dodatku był kubkiem jej ojca. Akapit Sztywne zasady panujące w tym domu nigdy nie były normalne. Do każdego napoju przeznaczone było oddzielne naczynie. Westchnęła ciężko.”

>„"nawiedzoną" ßto nie jest cudzysłów. Akapit Jego bohaterka uśmiechnęła się smutno, a on nie wiedział dlaczego.”

>„Długa, brązowa spódnica sięgająca do kostek, biała, zapinana pod samą szyję koszula na długi rękaw z długim rękawem i lekko kręcone blond włosy”

>„Siła uderzenia była dość spora, więc Kathleen upadła na podłogę (nie sądzę, by można było wyrąbać się, wpadając na kogoś, poważnie).”

>„Bo chyba jest jakiś konkretny powód przecinek, dla którego dlaczego mnie tu zaciągnąłeś, prawda?”

>„Uważał, że nie zawsze  każdemu się powodzi, a to, że jego rodzicielowi rodzicowi, bo ojciec go nie urodził. :|”

>„Kiedy na usta Zayna wpełzł ten lekki, zwycięski <- lekki, zwycięski co? Dupa?, to Harry nie wytrzymał.”

>„ Nigdy by nie pomyślała Nigdy nie pomyślałaby, że taka mała rzecz, taka mała kartka może ją tak bardzo uszczęśliwić.”

>„Od kiedy przekroczyła próg tej przecinek to zawsze tak było <- to zdanie w ogóle nie ma sensu.”

Punkty dodatkowe

Brak

Podsumowanie

Jeśli chodzi o błędy: nie jest tragicznie. Gorzej jest w punkcie fabularnym. Pomysł jest przereklamowany, a wydarzenia bardzo przerysowane i czasami bardzo nierealistyczne. Moja rada: myśl. Myśl dużo, a wszystko stanie dla Ciebie otworem. ;)

Razem punktów: 91/155

Ocena: Dostateczny (59%)